"კაცს უსიყვარულოდ ვერ გავყვები მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩემს ცხოვრებაში შემოდგომა დგება"
ჩვენ გვერდით – სამსახურში, სამეგობროში, სანათესაოში... ან იქნებ თავად ჩვენ შორის არიან მარტოხელა ქალები, რომელთაც, შუახნის ასაკის მიუხედავად, უსიყვარულოდ დაწყვილება და ოჯახის შექმნა წარმოუდგენლად მიაჩნიათ. წარმოსახვაში იდეალური მამაკაცის ხატს ქმნიან და ყველა დანარჩენს მისით ზომავენ. ისინი თავიანთ ინდივიდუალურ სამყაროში ცხოვრობენ და თავს ჰარმონიულად გრძნობენ, ანუ თვითკმარი, შემდგარი პიროვნებები არიან და არ სურთ, საკუთარი შინაგანი კომფორტი სასწორზე შეაგდონ არასაყვარელ მამაკაცთან მოჩვენებითი პირადი ბედნიერების გამო.
საზოგადოების ნაწილი თვლის, რომ ეს შეცდომაა და ქალი ნებისმიერ ფასად უნდა გათხოვდეს. სხვანი კი სხვაგვარად ფიქრობენ. ერთი მარტოხელა ქალის ნაამბობით, თავად განსაჯეთ.
ნათია:
– ბავშვობიდან მორიდებული ვიყავი, შემდეგ კი შევიცვალე – გავთამამდი და უფრო თავისუფალი გავხდი. ეს ალბათ ჩემმა წარმატებებმა განაპირობა: სკოლა და უმაღლესი სასწავლებელი წარჩინებით დავამთავრე, სამსახურშიც კარგად ავეწყვე. ჩემი საქმიანობა კომუნიკაბელურობას მოითხოვდა და ეს არცთუ ურიგოდ გამომდიოდა. ვერ ვიტყვი, რომ დროსტარებისკენ ვისწრაფვოდი, მაგრამ მეგობრებთან ერთად გასართობ ადგილებშიც დავდიოდი. ამით მინდა ვთქვა, რომ ჩაკეტილ ცხოვრებას არ ვეწეოდი, მაგრამ მაინც გამიჭირდა, ნაბიჯი გადამედგა მამაკაცისკენ, რომელიც ძალიან მომწონდა. მას ლაშა ჰქვია. მის დანახვაზე ისეთი რამ მემართებოდა, ჩემს ასაკს და მდგომარეობას რომ არ შეჰფერის.
– რა ასაკში იყავით მაშინ?
– 35 წლის. ამ ასაკის ადამიანს, წესით, გარკვეული გამოცდილება უნდა ჰქონდეს დაგროვილი, მაგრამ ლაშასთან ურთიერთობა მაინც ვერ გავბედე.
– დაბრკოლებას რა გიქმნიდათ, ლაშას თქვენზე აღმატებულად თვლიდით?
– გულწრფელად გითხრათ, მასზე ნაკლები ვიყავი ფიზიკურად, ინტელექტუალურად, სოციალურადაც კი. ეს გადაულახავ წინაღობას მიქმნიდა. ვერაფერს დავასახელებდი ისეთს, რითიც ვჯობდი ან თუნდაც მისი ტოლი და სწორი ვიყავი.
– თავად ლაშას რას ატყობდით, თქვენ მიმართ რა დამოკიდებულება ჰქონდა?
– ვფიქრობ, მთლად გულგრილი არ იყო. ყოველ შემთხვევაში, ჩემ მიმართ სინაზეს და თავაზიანობას იჩენდა. უყურადღებოდ არ დარჩებოდა ჩემი არც ერთი სიტყვა, ჟესტი თუ ქმედება.
– ამ ყურადღებას მარტო თქვენ მიმართ ამჟღავნებდა და არა – სხვა ქალების მიმართაც?
– ასეთი სინაზე და მოკრძალება არავის მიმართ შემინიშნავს. ჩემკენ მომართული მზერაც კი სხვაგვარი ჰქონდა. სიტყვებით ძნელი ასახსნელია, ეს სულისმიერი კავშირი იყო.
– მოსწონებიხართ და ისაა. რა გიშლიდათ ხელს?
– კედელი, რომელსაც ძალაუნებურად მის წინაშე ვქმნიდი. როდესაც ურთიერთობაში მეტად შემოდიოდა, ვცდილობდი, ბერკეტად სხვა თემა დამეხვედრებინა. ამით გავურბოდი.
– ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, თითქოს 35 წლამდე არავინ მოგწონებიათ და არც არავის ჰყვარებიხართ, რატომ არის თქვენი თვითშესაფების კრიტერიუმი ასე დაბალი?
– სიყმაწვილის ასაკიდან რომანტიკული ვიყავი, ლამაზ და ამაღლებულ სიყვარულზე ვოცნებობდი. ბიჭების მხრიდან ვგრძნობდი მოწონებას და მეც მქონდა თავისებური გრძნობები, გატაცების მსგავსი, მაგრამ ეს ურთიერთობები არ განვითარდა.
– რატომ? მიზეზად რას თვლით?
– ჩემს ოცნებებში გამოკვეთილი იყო იდეალი და როდესაც ჩემს მოწონებულ ბიჭში ამ იდეალთან სხვაობას დავინახავდი, გაწბილება მეუფლებოდა და გული მიცრუვდებოდა.
– ლაშას პიროვნება ამ იდეალს ყველაზე უკეთ მოერგო?
– ლაშა თავისი პიროვნული და მამაკაცური თვისებებით იმ იდეალთან ყველაზე ახლოს იდგა. ასე რომ არ ყოფილიყო, მის დავიწყებას შევძლებდი.
– ლაშამ რატომ არ იაქტიურა?
– ჩემი ქცევებიდან გამომდინარე, ლაშამ ჩათვალა, რომ მე ის, როგორც მამაკაცი, არ მაინტერესებდა. ამიტომ დროთა განმავლობაში არჩევანი სხვა ქალზე შეაჩერა, რომელიც მერე მისი ცოლი გახდა.
– ის ქალი როგორი იყო, თქვენი აზრით, ლაშას შეეფერებოდა?
– ფიქრებში დიდხანს ვავლებდი პარალელს ჩემსა და იმ ქალს შორის და ვეძებდი თვისებებს, რითი მჯობდა. მართალი გითხრათ, განსაკუთრებული ვერაფერი ვიპოვე. უფრო მეტიც, გაცილებით შეუფერებელი მეჩვენა ლაშასთვის, ვიდრე მე ვიყავი.
– ლაშას დაკარგვა სინანულად გექცათ?
– რა თქმა უნდა, ყოველთვის სანანებელი ხდება ის, რისი გაკეთებაც შეგეძლო და ვერ გააკეთე.
– ვერ გააკეთეთ თუ არ გააკეთეთ, თქვენს შემთხვევას რომელი უფრო მიესადაგება?
– ალბათ ორივე ერთად. ვერ გავაკეთე იმიტომ, რომ მასთან ურთიერთობა მიჭირდა და არ გავაკეთე იმიტომ, რომ თავს მის ღირსად არ ვთვლიდი. მაგრამ შემდგომ შევხვდი რეზის, მასზე ლამაზ, გონიერ და ძლიერ მამაკაცს, რომელმაც ჩემ მიმართ სიმპათია გამოხატა. მაშინ მივხვდი, რომ თურმე არც ისეთი უბადრუკი ვყოფილვარ, როგორადაც თავს ვთვლიდი. თურმე შეიძლება ლაშაზე არანაკლები მამაკაცის ყურადღება დავიმსახურო. გთხოვთ, თავის ქებაში ნუ ჩამითვლით, მაგრამ რეზის გვერდით ვიგრძენი, რომ არცთუ ურიგო ქალი ვარ, ინდივიდუალური შარმით, რითიც შეიძლება საუკეთესო მამაკაცს მოეწონო.
– ზოგიერთი კაცი თავად უქმნის ქალს ისეთ კომპლექსს, რომ მის გვერდით თავი არასრულფასოვნად იგრძნოს. იქნებ ლაშასაც მსგავსი თვისება ჰქონდა და ეს გზღუდავდათ?
– ამ საკითხზე ბევრი მიფიქრია. არ გამოვრიცხავ, რომ ლაშას პიროვნებაში ეს თვისებაც იყო, მაგრამ ფაქტია, რომ მომავალ ცოლს მასთან ურთიერთობაში ხელი არ შეშლია. ესე იგი მთავარი მიზეზი მაინც ჩემში იყო.
– რეზის გვერდით თქვენმა თვითშეფასებამ აიწია, მასთან განავითარეთ ურთიერთობა?
– სამწუხაროდ, არა. ობიექტურად ვიტყვი: რეზი საუკეთესო მამაკაცი და სასურველი სასიძოა, მაგრამ ჩემში ლაშას უკვე ის ადგილი ეკავა, რომელსაც ვერავინ და ვერაფერი შეცვლიდა, თვით რეზიც კი.
– გამოდის, რომ ლაშა ძალიან გყვარებიათ. არ ფიქრობთ, რომ მასთან დააგვიანეთ და შეიძლება რეზისთანაც იგივე განმეორდეს?
– არაფერს გამოვრიცხავ, მაგრამ რამდენად მიზანშეწონილია, ერთ მამაკაცთან დადიოდე და სხვაზე ფიქრობდე?!
– არ გეჩვენებათ, რომ ის "სხვა" თქვენთვის უკვე დაკარგულია? მისთვის თავის დროზე არ იბრძოლეთ და შანსი ხელიდან გაუშვით, იქნებ დროა, პირადი ცხოვრების მოწყობაზე იფიქროთ?
– ვიცი, რომ ასეა, თავს ძალას ვატან, მაგრამ არ გამომდის. როგორც კი რეზისთან ურთიერთობაზე ფიქრს ვიწყებ, ლაშა მიდგება თვალწინ. არადა სანამ ჩემს ცხოვრებაში რეზი გამოჩნდებოდა, მეგონა, ის დავიწყებული მყავდა.
– უკაცრავად, მაგრამ გკითხავთ, რამდენი წლის ბრძანდებით?
– რამდენიმე თვეში 40–ის შევსრულდები. მესმის, რატომაც მეკითხებით, ალბათ ფიქრობთ, რომ არცთუ პატარა ვარ საამისოდ, მაგრამ თავს ვერ ვერევი, ჩემი გრძნობა და გონება მუდმივ ჭიდილში არიან. თან ასაკსაც ვერ ვგრძნობ, თავი პატარა გოგო მგონია. ეტყობა, ყმაწვილური ფანტაზიის და ილუზიების ტყვეობიდან ჯერ ვერ გამოვედი.
– კარგია თუ ცუდი, ძნელი სათქმელია, მაგრამ ზოგიერთი ქალი თქვენს ასაკში რამდენჯერმეც იცვლის ცხოვრებას.
– ერთი ნათესავი მყავს, შესანიშნავი ქალი, თიკო. ჩემზე 5 წლით უფროსია. ქმარი ნარკომანი ჰყავდა. მის გამოსწორებას საუკეთესო წლები შესწირა, მაგრამ ამაოდ. ის კაცი ნარკოტიკებს ბოლოს ემსხვერპლა კიდეც... თიკოს მთელმა ამაგმა ფუჭად ჩაიარა. დაქვრივებული და გაუბედურებული ქალი მიხვდა, რომ ათეული წლები უაზროდ იცხოვრა, თუ ამას საერთოდ ცხოვრება ერქვა. დროთა განმავლობაში ასაკის, მარტოდ დარჩენის შიშმა და სასოწარკვეთამ შეიპყრო. აღარაფერი უხაროდა, სულ ფუჭად დაკარგულ წლებზე, სიბერესა და სიცოცხლის დასასრულზე ლაპარაკობდა. მართალი გითხრათ, მასთან საუბარი მთრგუნავდა, ვერ ვუძლებდი. უმამაკაცოდ დარჩენის იმდენად ეშინოდა, რომ ბოლოს პირველივე შემხვედრს გაჰყვა, მისთვის შეუფერებელს – დაბალს, მელოტს, მსუქანს, ღიპიანს...
– არჩევანით თავად თუა კმაყოფილი?
– ყოველ შემთხვევაში, დაწყნარდა, გახალისდა. მძიმე თემებზეც აღარ საუბრობს. ამბობს, რომ ახალ ქმართან თავს დაცულად და უსაფრთხოდ გრძნობს.
– ალბათ დამეთანხმებით, რომ ეს ქალისთვის უკვე ბევრს ნიშნავს.
– თიკოს ღმერთმა ხელი მოუმართოს, ბევრი იტანჯა და ვერც განვსჯი, ყველას თავისი გადმოსახედი აქვს, მაგრამ პირადად მე ასეთ არჩევანს ვერ გავაკეთებდი. მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩემს ცხოვრებაში შემოდგომა დგება, კაცს უსიყვარულოდ ვერ გავყვები. მირჩევნია, მარტო ვიყო. კაცი, რომელიც არ მეყვარება, ვერაფრით შემიქმნის კომფორტს, სულ რომ ოქროს სასახლე ამიგოს ან ერთგულ გუშაგად დამიდგეს.
– ზოგჯერ სიყვარული ურთიერთობას მოაქვს, ცხოვრებაში ამის არაერთი მაგალითია.
– ამის იმედით ნამდვილად ვერ გავრისკავ, ურთიერთობას ვერ ავაგებ იმ იმედით, რომ შეიძლება ის კაცი ოდესმე შემიყვარდეს. ასე რომ არ მოხდეს, მერე რა უნდა ვქნა, თავი ვაიძულო, ბოლომდე მის გვერდით ვიყო თუ იმ უდანაშაულო ადამიანს ხელი ვკრა? ხომ შეიძლება, გავაუბედურო?
– არ გეჩვენებათ, რომ ძალიან ბევრს ფიქრობთ, ცხოვრება კი არ იცდის?
– შეიძლება ასეცაა, მაგრამ ეს ჩემი ხასიათია. კარგია თუ ცუდი, არ ვიცი. თანაც, ჩემს სამყაროში მარტო ყოფნაც მიყვარს. მყავს მეგობრები, რომლებიც მავსებენ. მაქვს საყვარელი საქმე, რომელიც სიამოვნებას მანიჭებს. საკუთარ თავთან ჰარმონიას ვგრძნობ. მარტო დარჩენის შიშით, ამ ჩემს პატარა კომფორტს ნამდვილად ვერ დავარღვევინებ ისეთ კაცს, რომელიც არ მიყვარს.
ნანა კობახიძე
